ความพยายามอย่างหนักเป็นปัจจัยกระตุ้นความเครียดที่สามารถชะลออัตราการสูญเสียไขมัน การออกแรงมากเกินไปสามารถกระตุ้นต่อมหมวกไต ซึ่งจะเพิ่มระดับอินซูลิน และทำให้ความสามารถในการลดน้ำหนักลดลง แล้วจะฝึกอย่างไรให้อัตราการลดไขมันเหมาะสมที่สุด?
กุญแจสู่ความสำเร็จคือการสร้างความสมดุลของปริมาณพลังงานที่ได้รับจากอาหารให้สัมพันธ์กับพลังงานที่ใช้ไประหว่างการออกกำลังกาย คุณต้องมีความสมดุลของพลังงานเชิงลบ นี่คือสภาวะที่คุณเผาผลาญพลังงานมากกว่าที่คุณได้รับจากอาหารที่คุณกิน ร่างกายมนุษย์เผาผลาญไขมันเพื่อเป็นพลังงาน ในตอนแรกจะใช้ไขมันในอาหาร หากปริมาณไขมันในอาหารต่ำเกินไปที่จะตอบสนองความต้องการในปัจจุบัน พลังงานจะถูกดึงมาจากเนื้อเยื่อไขมัน ซึ่งทำหน้าที่เป็นแหล่งสะสมพลังงาน นี่เป็นหนึ่งในหลักการพื้นฐานของการใช้อาหารคีโตเจนิกเพื่อลดน้ำหนักตัว เช่น เพื่อกำจัดไขมันในร่างกายในปริมาณที่มากเกินไป
หากการบริโภคไขมันในอาหารของคุณต่ำ แต่คุณเพิ่มความต้องการพลังงานของร่างกายโดยเพิ่มความหนักของการออกกำลังกาย ร่างกายของคุณจะได้รับพลังงานเกือบทั้งหมดที่ต้องการจากการเผาผลาญไขมันสะสมในร่างกายของคุณ อย่างไรก็ตาม ในทางกลับกัน หากร่างกายของคุณได้รับพลังงานส่วนใหญ่จากคาร์โบไฮเดรตที่ได้รับจากมื้ออาหารที่คุณรับประทาน สถานการณ์นี้จะทำให้การกำจัดไขมันสำรองทำได้ยากขึ้นมาก เพราะพลังงานจากการเผาผลาญกลูโคสนั้นง่ายกว่ามากและถูกเลือกโดย ร่างกายในตอนแรก
ดังนั้นจึงจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องเลือกปริมาณไขมันและคาร์โบไฮเดรตที่บริโภคเพื่อเริ่มกระบวนการเผาผลาญไขมันอย่างเข้มข้น แต่ยังได้รับคาร์โบไฮเดรตเพียงพอเพื่อให้คุณสามารถออกกำลังกายได้นานขึ้น มิฉะนั้น คุณสามารถทำให้ระดับน้ำตาลในเลือดลดลงมากเกินไป ซึ่งส่งผลให้มีความอยากอาหารสูงหลังจากการฝึกอย่างเข้มข้น และเป็นตัวกระตุ้นที่ไม่เอื้ออำนวยเมื่อลดไขมันในร่างกาย กลับไปที่การออกกำลังกายที่เป็นประโยชน์มากที่สุดในขณะที่ใช้อาหารที่เป็นคีโตเจนิก ซึ่งรวมถึง: การออกกำลังกายแบบคาร์ดิโอ การฝึกความแข็งแรง การฝึกแบบเป็นช่วง การฝึกแบบวงจร และโยคะแบบดั้งเดิม